Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Το τραγούδι λειτουργεί ως στοιχείο συνοχής  της κοινότητας και των μελών της και ως στοιχείο προσδιορισμού της ταυτότητας της.   Στα χωριά των Τζουμέρκων συνεχίζεται η παράδοση του τραγουδιού με το στόμα, ατομικά ή ομαδικά αν και με τις διαδικασίες αποδιάρθρωσης των ορεινών τόπων η πρακτική αυτή περιορίζεται. Ισχυρή επίσης  παράδοση διαμορφώνουν οι επαγγελματίες μουσικοί οι οποίοι προέρχονται από μουσικές οικογένειες των Τζουμέρκων αλλά και από άλλες περιοχές.   Τα τραγούδια των Τζουμέρκων είναι κοινά με αυτά της Άρτας και του Ξηρόμερου λόγω των αλληλοεπιδράσεων που ασκούνται κατά τις μετακινήσεις των κτηνοτρόφων προς τα χειμαδιά της Άρτας, της Πρέβεζας και της Αιτωλοακαρνανίας. Εξαίρεση αποτελούν μερικά βλάχικα τραγούδια που τραγουδιούνται ως σήμερα. Σε γενικές γραμμές τα τραγούδια της περιοχής κατατάσσονται σε κλέφτικα, σε τραγούδια της τάβλας, σε τραγούδια του γάμου και του θανάτου (μοιρολόγια), της ξενιτιάς και σε τραγούδια που προσδιορίζουν στιγμές του εθιμικού κύκλου του χρόνου (αποκριάτικα, του Λαζάρου, κάλαντα Χριστουγέννων).  Παλαιότερες καταγραφές σώζουν τους στίχους τραγουδιών που αναφέρονται στον κόσμο της εργασίας (τραγούδια του θέρου, του σκάλου) και τα οποία με τον καιρό λησμονήθηκαν.