Πολιτισμοί της ορεινότητας:

no images were found

 

no images were found

Η κτηνοτροφική δραστηριότητα στο Ματσούκι αναπτύσσεται στη βάση της νομαδικής εποχικής μετακίνησης  από τα χειμαδιά στους θερινούς βοσκότοπους και αντίστροφα. Η πορεία προς τα χειμαδιά διαρκούσε από 10 έως 20 μέρες και ξεκινούσε στα μέσα Οκτωβρίου. Οι Ματσουκιώτες κτηνοτρόφοι μέχρι τα τέλη του 1930 ξεχείμαζαν στη Θεσσαλία, αργότερα όμως στράφηκαν στην Αιτωλοακαρνανία και την περιοχή της Άρτας ενώ κατά καιρούς ξεχείμαζαν και στην περιοχή των Τρικάλων. Η φύλαξη του κοπαδιού προσδιοριζόταν από ένα στοιχειώδη καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στους σμίχτες και τους ρογιασμένους βοσκούς με τους δεύτερους να βρίσκονται σε σαφώς μειονεκτική θέση καθώς δεν είχαν το δικαίωμα πολλές φορές να επισκεφθούν τους δικούς τους ούτε κατά τις μεγάλες γιορτές (Πάσχα, Χριστούγεννα).

Με το τέλος του κούρου στα μέσα Μαΐου ξεκινούσαν οι ετοιμασίες για την αναχώρηση προς τα θερινά βοσκοτόπια (ξεκαλοκαίρια ) όπου και παρέμεναν μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Οι θερινές βοσκές που εκτείνονταν στα γύρω βουνά, απείχαν από μια έως τέσσερις ώρες από τον οικισμό και καθορίζονταν κάθε χρόνο με πράξη της κοινότητας προκειμένου να αποφεύγονται οι προστριβές και να επιτυγχάνεται η ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων.

Η κατανομή των βοσκοτόπων γινόταν με κλήρο μεταξύ των κτηνοτρόφων ανήμερα της Κυριακής των Βαΐων στην Αμφιλοχία. Οι βοσκότοποι χωρίζονταν σε πέντε μέρη α) Κριθάρια – Σγουροτόπι β) Μπισκέφιανα γ) Αφεντική – Τροίλα – Κακαρδίτσα δ) Λαγκάδα –Σκάρφη και Πλατάνια – Λόγκος, τους οποίους διεκδικούσαν τα μεγάλα τσελιγκάτα στα οποία προσκολλούνταν ως σμίχτες και οι μικρότεροι κτηνοτρόφοι. Κατ εξοχήν κτηνοτροφικές οικογένειες του Ματσουκίου ήταν οι Γκογκαίοι, οι Γρατσαναίοι, οι Μακραίοι, οι Νακαίοι, οι Ροβισαίοι και οι Τσαντουλαίοι. Προπολεμικά τρεις ήταν οι μεγάλοι κτηνοτρόφοι του Ματσουκίου, οι Σπυρίδων Νάκας, Τσαντούλης Ιωάννης και Γεωργίου Σταύρος.

Η μοιρασιά ίσχυε από τον Μάιο μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου οπότε ο καθένας είχε το ελεύθερο να βοσκήσει το κοπάδι του όπου ήθελε. Επειδή μάλιστα το Ματσούκι διέθετε λόγω της θέσης του περίσσεια βοσκήσιμων εκτάσεων συνήθιζε να ενοικιάζει μέρος αυτών σε κτηνοτρόφους από το Συρράκο, τα Πράμαντα, τους Μελισσουργούς αλλά και από τις θεσσαλικές κοινότητες της Τζιούρτζιας και του Χαλικίου με τις οποίες ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις.

Βλέπε προφορικές μαρτυρίες.