Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Την πρώτη Ιουλίου όσοι έχουν γιδοπρόβατα προσπαθούνε να μη τα δει η Πούλια που βγαίνει αυτή τη μέρα με τον ήλιο. Γι αυτό το λόγο την παραμονή τα μάζευαν γρήγορα , τα έκλειναν σε ένα σκοτεινό μαντρί και την επόμενη τα έβγαζαν στη βοσκή αφού ο ήλιος είχε ανέβει πια ψηλά.

Tην παραμονή της γιορτής του αγίου Ανδρέα βράζουν μπόλια. Ρίχνουν μέσα στο νερό σιτάρι, καλαμπόκι, ρεβύθια , κουκιά, φασόλια και άλλα όσπρια και δημητριακά. Την ώρα που λαλούν οι πετεινοί τα μεσάνυχτα ένας ή δυο από κάθε σπίτι παίρνουν μπόλια και με μεγάλη προφύλαξη πηγαίνουν στη βρύση για να πάρουνε νερό. Προσέχουν όμως να μην τους δει κανένας γιατι το θεωρούνε κακό. Εκείνος που πηγαίνει πρώτος στη βρύση και παίρνει νερό, εκείνος θα έχει και την ευτυχία. Αφού πιεί νερό και πλυθεί, αφήνει άλλα μπόλια σε μέρος που θα τα δούνε και οι άλλοι και χαρούμενος πηγαίνει το νερό στο σπίτι για να φέρει την ευτυχία και στην οικογένεια του. Αφού πιουν όλοι από το νερό αυτό, το ρίχνει στα μπόλια η νοικοκυρά για να ευλογηθεί η παραγωγή μέχρι την ίδια μέρα τον επόμενο χρόνο.

Το βράδυ των Χριστουγέννων έβαζαν πάνω στο τζάκι ένα κόσκινο. Πίστευαν ότι όταν έρθουν οι καλικάντζαροι θα αρχίσουν να μετρούν τις τρύπες και σιγά-σιγά θα ξημερώσει και θα φύγουν χωρίς να κάνουν κακό στο σπίτι.

Αν μιας γυναίκας της πεθαίνουν τα παιδιά που γεννά μόλις γεννήσει κάποιο άλλο η μαμή το παίρνει και το αφήνει σε ένα σταυροδρόμι . Αυτή παραφυλάει σε ένα μέρος για να δει ποιος θα περάσει από εκεί .Εκείνος που θα το δει , το παίρνει στα χέρια του και η μαμή του φωνάζει «στάσου νουνέ, να στέκονται της μάνας τα παιδιά» Και ο περαστικός απαντούσε «Να στέκονται και να ζούνε». Αυτός που βρίσκει το παιδί το βαφτίζει και αν είναι αρσενικό του δίνει το όνομα Στράτος και αν είναι θηλυκό Στρατούλα.

Πήγαν τρεις νεράιδες στο βουνό και βρήκαν τρεις τσομπαναραίους. Η μια έλεγε : θα τους γκρεμίσουμε. Η άλλη : κρίμα να μη τους ρίξουμε. Τελικά πήγαν να τους πετάξουν στο γκρεμό. Ο ένας είχε αλάτι , ήταν βαρύς και δεν μπορούσαν να τον σηκώσουν. Ο δεύτερος είχε μάνα Τετραδούσα και αδερφή Παρασκευούσα , δεν δούλευαν δηλαδή αυτές τις μέρες . Δεν τον πείραξαν. Ο τρίτος δεν είχε τίποτε , πάει στον γκρεμό.

Τη νύχτα στη Μαυριά είδαν τρεις γυναίκες να ανεβαίνουν άκρη-άκρη στην ποταμιά. Βρε τις βρωμογυναίκες λένε, δεν τις κολλάει ύπνος βγήκαν τέτοια ώρα να μασουν βουνές. Αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι ήταν οι Καλωθιές. Ανέβαιναν στο ποτάμι προς την Παλιομουάρα χορεύοντας και τραγουδώντας.