Πολιτισμοί της ορεινότητας:

no images were found

Κάθε περιοχή διαμορφώνει τα διατροφικά πρότυπα της στη βάση των δυνατοτήτων της διαμέσου της οικιακής παραγωγής και των ανταλλακτικών σχέσεων με τις γειτονικές κοινότητες. Η διατροφή στην περιοχή των Τζουμέρκων έχει ως βάση το σύνολο των προϊόντων τα οποία παράγει η γεωργία και παρέχει η κτηνοτροφία. Κυρίαρχη θέση έχουν τα σιτηρά και το καλαμπόκι από τα οποία παρασκευάζονται διάφορα είδη ψωμιού, τα όσπρια και τα λαχανικά ενώ οι ανάγκες της καλλιέργειας σε συνδυασμό με την ένδεια των μέσων δεν επέτρεπαν την συχνή κατανάλωση κρέατος παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Κάθε νοικοκυριό διέθετε μικρό κλήρο γης φυτεμένο είτε με καλαμπόκι είτε με στάρι καθώς και μεγαλύτερο ή μικρότερο αριθμό οικόσιτων ζώων από τα οποία προμηθευόταν τα αναγκαία.

Κοινή πρακτική αποτελούσε η εκτροφή ενός χοιρινού το οποίο σφαζόταν τα Χριστούγεννα και το κρέας του οποίου διατηρούσαν παστωμένο για όλη την υπόλοιπη χρονιά ενώ το λίπος του το χρησιμοποιούσαν είτε ως συντηρητικό είτε ως υποκατάστατο του λαδιού εφόσον το τελευταίο ήταν είδος που σπάνιζε. Οι κάτοικοι των ορεινών αυτών κοινοτήτων διατηρούσαν επίσης μικρούς κήπους απ όπου προμηθεύονταν τα αναγκαία οπωροκηπευτικά ενώ οι γυναίκες συνήθιζαν να μαζεύουν και χόρτα από τα βουνά, τα οποία έβαζαν στις πίτες που δεν έλειπαν σχεδόν ποτέ από το καθημερινό τραπέζι.

Τα υπόλοιπα είδη τα προμηθεύονταν είτε από την γειτονική Θεσσαλία (σιτάρι, αλεύρι) είτε από τα μαγαζιά των Ιωαννίνων και των Πραμάντων (αλάτι). Συνήθως οι γυναίκες κατά τους χειμερινούς μήνες μετακινούνταν ανά ομάδες στους γειτονικούς νομούς Πρέβεζας και Θεσπρωτίας όπου εργάζονταν στην συγκομιδή της ελιάς προκειμένου να διασφαλίσουν το απαραίτητο λάδι της χρονιάς.