Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Ο λαϊκός λόγος ως αναλυτική κατηγορία εμπεριέχει το σύνολο της προφορικής δημιουργίας η οποία μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και αποτυπώνει όψεις του συλλογικού ήθους και της κοσμοθεωρίας των κατοίκων της περιοχής.  Το δημοτικό τραγούδι συνιστά την κατεξοχήν έκφραση του ορεινού χωρικού ανθρώπου των Τζουμέρκων. Παραμύθια, παροιμίες, μύθοι και λαϊκές αφηγήσεις συγκροτούν ένα μωσαϊκό στο εσωτερικό του οποίου το ιστορικό συμπλέει με το φανταστικό. Το περιεχόμενο των παραμυθιών όπως και των παροιμιών είναι κατά βάση διδακτικό ενώ δεν απουσιάζουν και τα λεγόμενα θρησκευτικά παραμύθια που αναφέρονται στην ζωή του Χριστού και των αγίων, καθώς και οι ευτράπελες διηγήσεις. Αντίστοιχο διδακτικό ρόλο επιτελούν και τα αινίγματα ενώ μια ιδιαίτερη κατηγορία του λαϊκού λόγου συγκροτούν και τα ξόρκια, οι ευχές και οι λογής επωδές. Στα βασικά είδη του λαϊκού αφηγηματικού λόγου εκτός από το μύθο και το παραμύθι υπάγονται και οι λαϊκές παραδόσεις οι οποίες περιγράφονται από τον Νικόλαο Πολίτη ως «μυθώδεις διηγήσεις πιστευόμεναι ως αληθείς, αναφερόμεναι δε εις τόπους ή πρόσωπα, ή εις ουράνια σώματα, εις μετεωρολογικά φαινόμενα, εις τον Χριστόν και τους αγίους και εις άλλα φανταστικά όντα.» [1]