Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Στο χωριό Ελληνικό ή αλλιώς Λουζέτσι μπορούμε επίσης να επισκεφτούμε τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου στην αψίδα του Ιερού βλέπουμε την χρονολογία 1661. Στο εσωτερικό του ναού οι τοιχογραφίες ιστορήθηκαν το 1662 σύμφωνα με επιγραφή στο υπέρθυρο του ναού. Αξιόλογο είναι το τέμπλο του ναού το οποίο χρονολογείται στο 1790.

Το χωριό φιλοξενεί επίσης δύο Μουσεία, το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Ελληνικού και το Μουσείο Θόδωρου Παπαγιάννη. Στο πρώτο οποίο φιλοξενείται μια αξιόλογη λαογραφική συλλογή με παραδοσιακές φορεσιές, χρηστικά αντικείμενα και σκεύη, αγροτικά εργαλεία και ξυλόγλυπτα, που μας δίνουν μια ακόμη εικόνα του καθημερινού βίου των ντόπιων. Το Μουσείο Θεόδωρου Παπαγιάννη αποτελεί ένα μοναδικό για την περιοχή μουσείο γλυπτικής, στον χώρο του οποίου αποτυπώνονται οι παράγοντες που καθόρισαν στην ιστορία της Ηπείρου ως προς την σχέση του ανθρώπου με τον τόπο του. Μέσα από τα έργα του , ο γλύπτης προσκαλεί τον επισκέπτη να δει με τα μάτια του και να διαισθανθεί τον τόπο της Ηπείρου , μιλώντας για μια καθημερινότητα αιώνων, και εξιστορώντας τις ιστορίες της βασικής τροφής , του ψωμιού, και των ανθρώπων του τόπου αυτού. Ξενιτεμένους, πνευματικούς και ευεργέτες, μάστορες, κτηνοτρόφους και γεωργούς και φυσικά την Ηπειρώτισσα γυναικεία μορφή, την μητέρα.

Ο τελευταίος αυτός σταθμός μοιάζει με επίλογο που ολοκληρώνει την πολιτισμική, λατρευτική αυτή διαδρομή συμπυκνώνοντας νοήματα και παραλληλισμούς. Η διαδρομή που διανύσαμε έχει ως άξονα την λατρεία της Παναγίας, η μορφή της οποίας σε παρελθόν και παρόν κινητοποιεί τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις γυναίκες να ξεπερνούν δυσκολίες και να στηρίζουν τον οικογενειακό βίο. Κλείνοντας την διαδρομή, διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά την σημασία που αποδίδεται στον τόπο αυτό προς την μορφή της μητέρας, θεία μορφή ή πραγματική. Επιστροφή στα Ιωάννινα.

Η πολιτιστική διαδρομή που νοερά και πραγματικά μας βυθίζει στο χρόνο και μας περιπλανά στον ορεινό, δύσβατο και μοναδικό τόπο των Τζουμέρκων χρειάζεται δύο έως τέσσερις μέρες παραμονής στην περιοχή. Σε αρκετά χωριά υπάρχουν οι υποδομές για μια φιλόξενη διαμονή και φαγητό με προϊόντα του τόπου.