Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Σε επαρχιακό εργαστήριο της Ηπειρωτικής ενδοχώρας του β΄ μισού του 17ου αιώνα ανήκει πιθανότατα η εικόνα, με διπλό πλαίσιο σχοινόμορφης απομίμησης, με θέμα τη Γέννηση της Θεοτόκου[1] [επιγραφή: Η ΓΕΝ[ΝΗ]CIC THC ΘΟΤΟΚΟΥ] [εικ. 40], η οποία και συγκεντρώνει όλα τα γνωρίσματα και τις αδυναμίες μιας λαϊκότροπης, χωριάτικης αντίληψης ως προς την οργάνωση, το ύφος μιας απλοϊκής εκτέλεσης και τη φυσιογνωμία της ζωγραφικής με τα αντίθετα χρώματα, τις δυσανάλογες μορφές, την ανυπαρξία οργανικής ένταξης της μορφής στο χώρο, τη σχηματοποίηση υφασμάτων και κτηρίων. Εκτός από την Άννα [επιγραφή: Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ], η οποία κρατά με έναν σχεδιαστικά αδέξιο τρόπο τη Θεοτόκο, ώστε η νεογέννητη να δίνει την εντύπωση ότι στέκει όρθια, και είναι ξαπλωμένη στη στρωμνή, εικονίζονται επίσης το λουτρό, μια τρίτη θεραπαινίδα, η οποία προβάλλει κάτω από τοξωτό άνοιγμα, καθώς και ο Ιωακείμ, πίσω από την Άννα.