Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Η πάριση τεχνοτροπικά και κατασκευαστικά εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου[1] -μέσα σε ερυθρά μετάλλια με χρυσό στικτό διάκοσμο οι βραχυγραφίες ΜΡ ΘΥ– καθισμένης σε ξύλινο θρόνο με καμπύλο ερεισίνωτο, η οποία ακουμπά τα πόδια της σε υποπόδιο, οικειοποιείται μια γνώριμη εικονογραφική παράδοση του 17ου αιώνα[2]. Ο εικονογραφικός τύπος της εικόνας μας, με τις όποιες τεχνοτροπικές της αδεξιότητες -αξίζει να παρατηρήσει κανείς την αδέξια αναστροφή του αριστερού ποδιού του Χριστού ώστε να φαίνεται το πέλμα του- αντλεί από την ίδια βιωμένη παράδοση, αν κρίνουμε από τα κοινά εικονογραφικά στοιχεία (λόγου χάρη αριστεροκρατούσα Παναγία, ο Χριστός ευλογεί με το δεξιό χέρι και κρατά κλειστό ειλητάριο στο αριστερό, ανάλογου τύπου ξυλόγλυπτος θρόνος με καμπύλο ερεισίνωτο κοσμημένος με πυκνές χρυσοκοντυλιές, όπως και το ιμάτιο του Χριστού), με μια εικόνα Βρεφοκρατούσας -αν και οι εικόνες ως προς το ύφος και την ποιότητα τους διαφέρουν και η εικόνα του Βουργαρελίου προδίδει έναν καθόλα ικανότερο ζωγράφο που χειρίζεται με δεξιότητα το χρώμα και το σχέδιο-, η οποία κοσμεί το τέμπλο του καθολικού της μονής του Αγίου Γεωργίου στο Βουργαρέλι Άρτας και έχει χρονολογηθεί στα τέλη του 17ου/αρχές του 18ου αιώνα[3]. Πρόκειται πράγματι για δύο εικονογραφικές μεταλλαγές του ίδιου θέματος που αντιπροσωπεύουν την ίδια περίπου εποχή την αναπαραστατική του διάδοση στην ευρύτερη περιοχή των σημαντικών μοναστικών κέντρων των Τζουμέρκων.