Πολιτισμοί της ορεινότητας:

Στη σχέση πιθανόν, ως προς την τεχνοτροπία, το ύφος και τα χρώματα, με τη ζωγραφική που ασκείται στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία του ύστερου 18ου αιώνα παραπέμπει μια εικόνα της Θεοτόκου στον τύπο της Οδηγήτριας (ΜΡ ΘΟΥ), η οποία κρατά τον Χριστό (IC XC) με το αριστερό της χέρι[1]. Ωστόσο, ο τρόπος που πλάθονται τα γυμνά μέρη, με τον ενιαίο και απαλό φωτισμό, παραπέμπει στη ζωγραφική τέχνη του Δημητρίου Παπαδιαμάντη από το Μονοδέντρι Ζαγορίου[2].

Ο Χριστός ευλογεί με το δεξιό χέρι και κρατά κλειστό ευαγγέλιο στο αριστερό. Ο τύπος αυτός της Οδηγήτριας με τον Χριστό στην αγκαλιά της να κρατά κλειστό ευαγγέλιο γνωρίζει μεγάλη διάδοση σε χαλκογραφικά πρότυπα του 19ου αιώνα από το Άγιον Όρος. Σε αυτά τα πρότυπα θα μπορούσαν άλλωστε να αναγνωριστούν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της Θεοτόκου[3]. Η καλλιτεχνική δημιουργία, παρόλες τις αδυναμίες της, όπως για παράδειγμα στο δυσανάλογο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα δεξιό χέρι της Θεοτόκου, προσπαθεί, όσο το επιτρέπει η ικανότητα του ζωγράφου της, να συντηρήσει μια αισθητική μορφή κοντά στον βυζαντινό «κανόνα». Στην κάτω ζώνη της εικόνας, σε τρία διάχωρα, εικονίζονται οι άγιοι Γεώργιος [επιγραφή: <Ο ΑΓ>ΙΟS ΓΕΩΡΓΙΟS ὁ τροπαιωφόρος], Νικόλαος [επιγραφή: Ο ΑΓΙΟS NIKOΛΑΟS] και Δημήτριος [επιγραφή: Ο ΑΓΙΟS ΔΗΜΗΤΡΙΟS ὁ μυροβλύτης].